گسترش آیین های درباری و جشن های ایران باستان در عهد آل بویه

به دنبال فتح ایران توسط مسلمانان و گرویدن اکثریت ایرانیان به اسلام، فرهنگ ایرانی تغییرات اساسی یافت. با وجود این، بخش چشم گیری از سنن و آداب ایرانی پیش از اسلام حیات خود را در کنار ارزش های جدید دینی، حفظ کرد. تحولات سیاسی و دینی در ایران باعث شد برخی از این سنت ها دست کم چندی فراموش یا کنار نهاده شود، اما پس از گذشت دو سده از فتح ایران و به دنبال روی کار آمدن حکومت های محلی، تلاش هایی برای بازیابی و گسترش دوباره سنت های باستانی ایران صورت پذیرفت. در این میان، آل بویه از جمله سلسله هایی بود که در این زمینه نقش برجسته ای داشت. زمام داران این سلسله ی محلیِ ایرانی، گام هایی اساسی برای احیا و حفظ آداب، رسوم و آیین های ملی که از زمان انقراض ساسانیان تا آن روزگار متروک مانده بود، برداشتند. پژوهش حاضر کوشیده است از رهگذر اطلاعات موجود در منابع تاریخی و پژوهش های مرتبط با این موضوع، و با استفاده از رویکرد تاریخی و مبتنی بر روش تحلیلی و توصیفی، چگونگی بازیابی و گسترش بخشی از سنن و آداب فرهنگی ایران باستان در عهد آل بویه را بررسی کند. تمرکز این بررسی بر آداب و تشریفات درباری، جشن ها و تفریحات عهد آل بویه است؛ و می کوشد میزان و زمینه های تأثیرپذیری این آداب و سنن از فرهنگ باستانی ایران را تعیین کند.